چرا مردم اتاق روانشناس را دوست دارند؟

چرا مردم اتاق روانشناس را دوست دارند؟

چرا مردم اتاق روانشناس را دوست دارند؟
چرا حاضرند بیایند و ویزیت پرداخت كنند و یک ساعت بنشینند و با روانشناس حرف بزنند؟
چه چیزی در این اتاق وجود دارد که در برابر همسر یا پدر و مادر یا دوستان و … وجود ندارد؟
چرا وقتی می‌روند خوشحالند و می‌گویند سبک شده‌اند؟

این اتاق‌های مشاوره و این ملاقات‌ها چه مایه آرامشی در خود دارد که در سایر اتاق‌ها و سالن‌ها و ملاقات‌ها وجود ندارد؟
شاید مهمترین تفاوتش احساس امنیت باشد!

احساس امنیت در عین آزادی … احساس امنیت و آزادی برای تخلیه و برون‌ریزی هر آنچه سالیان سال در دلش جمع‌شده و بعد … آرامش
امنیت از اینکه مورد قضاوت قرار نمی‌گیرد.
از اینکه برچسب نمی‌خورد.
پیش‌داوری نمی‌شود.
روانشناس فکر بد راجع به او نمی‌کند.
رازهای مگوی مراجع همین جا بین او و روانشناس و خداوند دفن می‌شود و هیچ وقت هیچ کس دیگری از آن‌ها مطلع نخواهد شد.

روانشناس حامی اوست، طرف اوست و می‌خواهد به او کمک کند.
روانشناس ضعیف نیست، نمی‌نشیند پا به پای او گریه کند.
او می‌تواند اینجا خود خودش باشد بدون هیچ واهمه‌ای.

سخت‌ترین و پیچیده‌ترین و رنج‌آورترین مسائل زندگی‌اش را بدون حساب و کتاب کردن و فکر و خیال کردن می‌تواند مطرح کند …
دلش اگر خواست می‌تواند گریه کند … می‌تواند بلند بلند بخندد …
می‌تواند راجع به هر کس و هر چیزی هر فکری می‌کند راحت به زبان بیاورد و بداند هیچ خطر و آسیبی در انتظار او نیست.

اینجا نه ملیت مهم است، نه نژاد، نه فرهنگ، نه جنسیت، نه قومیت، نه مذهب، نه سن، نه سیاست، نه حزب و گروه و جناح و نه هیچ چیز دیگری … اینجا صرفاً انسانیت اهمیت دارد … و انسانی که اکنون در برابر من روانشناس نشسته است و رنجی را می‌کشد که نتوانسته خودش آن را حل کند.

اکنون روانشناس وارد می‌شود و در کوچه پس کوچه‌های روح او می‌گردد و کژی‌ها را صاف می‌کند و کنج‌ها را می‌کاود و نخاله‌ها و زباله‌های فکری را پیدا می‌کند و در نهایت پس از شناسایی نقشه روح او، گرد و خاک‌ها را می‌نشاند و به او می‌نمایاند که چه راه‌هایی پیش پای اوست و رفتن در هر کدام چه هزینه‌ها و چه فایده‌هایی برای او در پی خواهد داشت.
اینجا مُراجع احساس می‌کند کنترل اوضاع دوباره در دست اوست.
اوست که باید انتخاب کند و پیش برود و مسئول ایجاد تغییر و بهبودی در زندگی‌اش است.
اوست که انتخاب می‌کند همان راه پیشین را برود یا راهش را تغییر دهد و اگر تغییر دهد روزهای خوب، آمدنی هستند!

و وقتی به اینجا می‌رسد. آرام می‌گیرد.
اکنون می‌شود امیدوار تغییر بود.
طرف مقابل شما گاهی فقط همین امنیت را می‌خواهد!

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *